Ин ҷашн ба поёни моҳи Рамазони исломӣ тааллуқ дорад ва замони таҷлил ва шукргузорӣ аст. Дар рӯзи Иди Фитр мусулмонон ҷашн мегиранд, намоз мегузоранд, якдигарро баракат медиҳанд, таомҳои болаззатро мубодила мекунанд ва аз тақво ва шукронаи худ дар баробари Худованд изҳори сипос мекунанд. Иди Фитр на танҳо ҷашни динӣ, балки як лаҳзаи муҳимест, ки мероси фарҳангӣ, эҳсосоти оилавӣ ва ваҳдати ҷомеаро таҷассум мекунад. Дар зер, муҳаррир шуморо ба фаҳмидани пайдоиш, аҳамият ва роҳҳои таҷлили Иди Фитр дар байни мардуми Ҳуй мебарад.

Ин на танҳо як лаҳзаи муҳим дар дин, балки як лаҳзаи муҳим дар мероси фарҳангӣ ва ҳамбастагии иҷтимоӣ мебошад. Дар ин рӯз дар баробари таҳкими робитаҳои хонаводагӣ ва иҷтимоъӣ, расондани шафқат ва рӯҳияи хайрхоҳии дини Ислом бо намоз, ҷашну ид, мулоқот, хайрия ва дигар василаҳо дар баробари Худованд тақво ва шукронаи худро баён кунед.